SchunckWeb
Deze biografie stamt uit de inleiding tot het archief Schunck van Pierre's broer Leo. Dit archief werd na diens dood naar het www.rijckheyt.nl overgebracht, waar men een inventarislijst toevoegde, die de onderstaande tekst bevat.
Ook zijn voorouders komen in deze tekst aan bod. De complete tekst vindt u onder ../schunck/ArchiefRijckheyt.php?lang=nl
Uiteraard kunt u dit archief in het Rijckheyt, Coriovallumstraat 9, Heerlen, bezoeken.
Pierre was de oudste zoon, doch niet de opvolger van zijn vader. Hij werd eigenaar direkteur van de stoomwasserij te Valkenburg. Dat bedrijf, de NV Hollandsche Stoomwasscherij 82), gelegen aan de Plenkert te Houthem, was opgericht in 1904 door Pierre Cloot te Heerlen 83). De energie werd opgewekt door een locomobiel. In 1909 was Pierre eigenaar (Op 3-jarige leeftijd? Hier verwisselt de auteur P.J.A. Schunck met zijn vader, Peter Josef Schunck. Pierre werd direkteur in opdracht van zijn vader in de jaren dertig. Arnold Schunck), terwijl Leo Cloot als directeur fungeerde 84).
Dat jaar werd het bedrijf uitgebreid en werd de locomobiel vervangen door een stoommachine en een elektromotor 85). De rol van een zekere J. Imink te Elden is niet duidelijk. Het lijkt erop, dat hij wel iets te maken had met de wasserij 86). In 1910 wordt N. G. Brey als zaakwaarnemer vermeld. Hij was in 1914 nog actief 87). Schijnbaar liepen de zaken goed. In 1913 werd personeel gevraagd, namelijk een kindermeisje en strijksters 88). Pierre bemoeide zich slechts met de familie-aangelegenheden (van het personeel) omwille van de continuïteit en eenheid, maar liet zich niet de kaas van het brood eten 89).
Pierre Schunck wist zich rond 1950 te herinneren, dat de stalencollectie van Arnold na zijn dood werd opgeborgen op de zolder, tezamen met het oude weefgetouw. Deze zolder werd ook wel de reliekenzolder genoemd. Deze was voor niemand toegankelijk, uitgezonderd weduwe Schunck. Bij de aanvang van Pierre’s studie aan de textielschool bezocht hij met zijn moeder de zolder en troffen de stalen en het weefgetouw onder een dikke laag stof aan. In 1926, na zijn studie, wilde Pierre het weefgetouw in werking stellen en de stalencollectie ordenen. De boeken bleken echter aan het oud papier gegeven te zijn en het weefgetouw was verzaagd tot toonbankladen. De scheringen, het riet en de schachten waren naar de voddenman gegaan. (Dit klopt niet helemaal, maar de strekking is juist. Want ook ik ken dit verhaal uit de mond van mijn vader, Pierre Schunck. De rieten waren niet van stof, maar van metaal. De stalen waren wel van stof, dus die kreeg de voddenman. De boeken, waarvan hier sprake is, zijn patroonboeken, zoals iedere wever ze maakt. De afbeelding toont een patroonboek van Nikolaus Schunck in Kettenis. De zijkanten van die zware eiken weefstoestellen waren inderdaad geschikt om er tafelbladen van te maken. De rest van het hout was in de kachel opgestookt. Daartoe behoorden ook de schachten. Het ging hierbij om meerdere getouwen. Arnold Schunck) Er was blijkbaar extra magazijnruimte nodig geweest. Het was buiten Peter Schunck en diens moeder om gegaan.... Zij werden onkundig gehouden van die gebeurtenissen 90).
Behalve Na de wasserij te Valkenburg, had Pierre in Maastricht het Heren- en kinderkledingmagazijn Schunck Jr. CV, gelegen aan de Muntstraat, dat blijkbaar nog in 1970 uitgebaat werd 91).
 Aan Pierre Schunck wordt elders op deze site uitvoerig aandacht besteed. Zie aan het begin van deze pagina. Niet genoemd is hier bijvoorbeeld de werkkledingfabriek »Schunck’s Kledingindustrie Bonaire« (1948-1954)
82) In 2002 is het opschrift nog steeds te lezen als vage muurschildering op het woonhuis.(?) Enkele Valkenburgers deelden mij mede, dat het pand eigendom van de brouwerij zou zijn en mogelijk gesloopt zou worden. In hoeverre dit verhaal op waarheid berust is mij niet bekend.
(Dit klopt inderdaad. Na de wasserij is er jarenlang een manège geweest. Toen die zijn poorten sloot, is de belendende bierbrouwerij De Leeuw eigenaar geworden. Intussen is het vuur op 3 maart 1912 de sloophamer te vlug af geweest. Het gebouw, waarin plastic kratten en houtpellets waren opgeslagen, brandde volledig uit. Arnold Schunck)
83) Invnr. 424
84) Invnr. 427
85) Invnr. 427
86) Invnr. 695
82) Invnrs. 695, 700
88) Invnr. 432
89) Invnrs. 9, 11, 41, 56.
90) Invnr. 670
91) Inv. nr 22, Pierre had het alleenrecht op de naam Schunck, gegeven door zijn vader, waarbij hij in Maastricht die naam mocht blijven voeren
|
